Australië 2018
Zondag
Vanmorgen alles weer ingepakt en op weg naar Whakatane. Onderweg gaan we naar Waimangu Vulcanic Valley, een vulkanisch gebied met de berg Tarawera, wat een onrustig slapende vulkaan is. De laatste uitbarsting was in 1886 en alles in de omgeving werd toen vernietigd.
Het water in deze krater is ongeveer 50 meter diep.
Langs de kant van het kratermeer zie je vele terrassen in de mooiste kleuren.
De Echokrater maakt geluiden die uit de hete bronnen van de Echo krater komen. Het water in het meer heeft een hoge zuurheidsgraad. Door de koolstofdioxide en het waterstofgas dat omhoog borrelt, lijkt het of het water kookt.
Als je door het gebied loopt kom je overal wel van dit soort geisers tegen.
De Inferno Krater heeft een prachtige bijna unieke kleur licht blauw. Het bijzondere aan deze krater is, dat deze een cyclus heeft, waarbij het water terug trekt naar verschillende niveaus. De top van de witte kiezelaardelaag geeft het niveau aan van de overstroming. Meestal overstroomt het meer zich in 2 tot 3 dagen, dan tot ongeveer tot 8 meter terug trekt in 15 dagen, om zich in 3 tot 4 weken weer weet te vullen. Als het meer helemaal vol is bereikt het een diepte van ongeveer 30 meter en een temperatuur van 80 graden. Wat de natuur wel niet allemaal kan bereiken, heel interessant!!
De Warbrick Terrassen
Het was heel interessant. Het was ook nog heerlijk weer om door het park te lopen. Dan gaan we door naar Whakatane. Onderweg een leuk plekje gevonden om te lunchen.
Lunchen aan Lake Rotoma
De ganzen kwamen ook nog even kijken of er voor hun ook nog iets overbleef!
We zijn in Whakatane. Leuk hotel en vlak aan de zee, de Stille oceaan.
Dit verhaal komt voort uit de 12e eeuw, tijdens de grote migratie. De vrouwen van de Mataatua Kano, die aan zichzelf waren overgelaten toen de mannen voor de eerste keer aan land gingen, vonden een waka (kano) dat weer naar zee wilde afdrijven. De tiener, Wairaka, die de dochter was van Chief Toroa, greep dapper een van de peddels en peddelde de waka terug naar de kust. Terwijl ze dit deed, schreeuwde ze, Kia Whakatane au i ahau, en haar acties redden de vrouwen maar bedachten ook de naam van de stad. Een bronzen standbeeld van Wairaka staat op een rots bij de Whakatane Heads om deze dappere handeling te herdenken.
Lekker gegeten en op een terras gezeten tijdens de avond, de temperatuur is nog heerlijk.
Morgen wordt nog moeilijk, we zouden een boottocht maken naar de enige werkende vulkaan de maken, maar we hebben net gehoord dat de kapitein van het schip ziek is en nu horen we morgenochtend of het toch doorgaat. We hopen het!!